Bojownikom niepodległości

Jerzy Bugajski

(1900–1940)

Jerzy BugajskiUrodził się 10 października 1900 r. w Tomaszowie Rawskim. Syn Waleriana i Emilii z Topór-Jasińskich. Brat Zygmunta Aleksandra (zob.). W czasie I wojny światowej od 1916 r. w POW. Od listopada 1918 r. w WP. Służył w dyonie szwoleżerów Ziemi Radomskiej. W 1919 r. ukończył szkołę podchorążych w Warszawie i z dniem 1 października uzyskał stopień ppor., a 1 października 1920 r. awansował na por. W okresie od 1 grudnia 1920 do 20 marca 1921 r. przebywał na I oficerskim kursie uzupełniającym w Szkole Podchorążych Artylerii w Poznaniu oraz w Centrum Wyszkolenia Artylerii we Lwowie. Służył w 2 dac, 28 pap (1923), a następnie, co najmniej do 1932 r., w 11 dak. 1 stycznia 1931 r. awansował na kpt. art. Przeniesiony do 15 pal, wiosną 1939 r. dowodził 1 baterią. Podczas kampanii 1939 r. dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku. W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie. Odznaczony Medalem Niepodległości, pośmiertnie awansował na mjr. Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 179/1931
Źródła

Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego (Warszawa 2003); Z. Moszumański, Z. Kozak: Wojenne szkoły dla oficerów artylerii [1914-1921] (Pruszków brw]; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932, 1939; Monitor Polski nr 179/1931.