Urodził się 10 kwietnia 1896 r. w Tuszynie. Syn Karola i Julii z Chmielewskich.
Absolwent Gimnazjum Bolesława Chrobrego w Piotrkowie oraz Państwowej Szkoły Mierniczej w Warszawie (1920 r.).
W czasie I wojny światowej w POW.
Po 1918 r. w Wojsku Polskim. Po wojnie z bolszewikami w rezerwie. W 1928 r. ukończył kurs szkoły podchorążych rezerwy piechoty i został mianowany ppor. rez. piech. z dniem 1 lipca 1925 r.
W niepodległej Polsce mieszkał w Piotrkowie. Pracował jako mierniczy przysięgły w Zarządzie Miejskim.
W 1939 r. zmobilizowany do Wojska Polskiego, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.
Odznaczony Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na kpt. (!)
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej Wojska Polskiego w Warszawie.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; „Monitor Polski” nr 64/1937; Rocznik oficerski rezerw 1934.