Urodził się 19 lutego 1894 r. w Zebrzydowicach. Syn Wacława i Heleny.
Kształcił się w VII gimnazjum we Lwowie, gdzie w 1913 r. uzyskał maturę. Następnie studiował medycynę.
Od 2 listopada 1918 r. w stopniu chor. san. Uczestniczył w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Należał do załogi odcinka II. Pełnił funkcję lekarza.
Po wyparciu przeciwnika z miasta 25 listopada wcielony do I baonu 1 pstrz lwowskich (potem: 38 pp). Po wojnie z bolszewikami w rezerwie. Zweryfikowany jako por. plek. z 1 czerwca 1919 r., 19 marca 1939 r. awansował na kpt. rez. lek.
W niepodległej Polsce ukończył studia, uzyskując w 1924 r. dyplom lekarski.
Mieszkał we Lwowie. W latach 30. wykładał na Uniwersytecie Jana Kazimierza.
Zmarł po 1939 r.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
J. Krętowski, Ich pamięci. Straty osobowe lekarzy na Kresach Rzeczypospolitej w latach drugiej wojny światowej, Białystok 2018; „Monitor Polski” nr 255/1933; Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 1-3, Lwów 1933-1939; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; R. Rybka, K. Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939, Kraków 2003; Sprawozdanie Dyrekcyi c.k. Gimnazyum VII. we Lwowie za rok szkolny 1912/1913, Lwów 1913.