Urodził się 22 maja 1894 r. w Lipiecku w Rosji. Syn Jana i Weroniki Kleszczyńskiej.
Od 1913 r. studiował na Wydz. Agronomicznym Politechniki Lwowskiej.
W czasie I wojny światowej powołany do armii rosyjskiej. Od 1 sierpnia 1914 r. kształcił się w Szkole Kawalerii w Twerze. Po jej ukończeniu przydzielony do 12 puł. Od marca do grudnia 1916 r. był elewem Szkoły Pilotów w Gatczynie, po czym w składzie 37 oddziału lotniczego brał udział w walkach z Niemcami. Ranny 4 lipca 1917 r. Następnie instruktor w Szkole Oficerskiej Obserwatorów w Eupatorii.
Przeszedł do służby w II Korpusie Polskim. Był oficerem 2 oddziału awiacyjnego, wykonał kilka lotów rozpoznawczych. Po bitwie pod Kaniowem i kapitulacji korpusu (12 maja 1918 r.) dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w obozie w Białej Podlaskiej, skąd w październiku zbiegł i przedostał się do Warszawy. Należał do tajnego Zw. Lotników. Po rozbrojeniu Niemców w listopadzie automatycznie przeszedł do WP.
Był instruktorem pilotażu w Wojskowej Szkole Lotniczej w Warszawie. Od 30 maja do 23 grudnia 1919 r. oficer sztabowy IV grupy lotniczej. Przez krótki okres czasu dowodził 581 esk. Salmsonów. Następnie szef pilotażu we Francuskiej Szkole Pilotów w Warszawie i Dęblinie. 7 lipca 1920 r. awansował na kpt. pil. Od 1 sierpnia komendant szkoły.
Zweryfikowany jako kpt. pil. i awansowany 15 sierpnia 1924 r. na mjr. pil., aż do listopada 1928 r. komendant tej szkoły (Szkoła Pilotów w Bydgoszczy) i Szkoły Podoficerów Pilotów. Następnie do lutego 1931 r. dowodził I dyonem liniowym 3 plotn. W tym czasie m.in. zagrał epizod w filmie „Gwiaździsta eskadra”. Od stycznia 1932 do listopada 1933 r. komendant bazy lotniczej w 2 plotn. Potem do 1935 r. komendant Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie. 1 stycznia 1934 r. awansował na ppłk. lotn. Od listopada 1936 r. dowodził 5 plotn. 19 marca 1939 r. awansował na płk. pil. 24 sierpnia został dowódcą lotnictwa Armii Odwodowej „Prusy”.
Na tym stanowisku wziął udział w kampanii 1939 r. Uczestniczył w działaniach w rejonie Piotrkowa i Tomaszowa Mazowieckiego, a następnie na Lubelszczyźnie.
Zmarł 19 września 1979 r. w Warszawie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Parafialnym na Powązkach kwat. pod murem II.
Odznaczony Krzyżem Walecznych, złotym i srebrnym Krzyżem Zasługi oraz Medalem Niepodległości.
L. Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Lublin 1986; „Monitor Polski” nr 258/1933; M. Niestrawski, Jerzy Garbiński (1896-?), pułkownik pilot Wojska Polskiego, www.infolotnicze.pl/2013/06/27/jerzy-garbinski/ [dostęp 14 XII 2019]; J. Pawlak, Pamięci lotników polskich 1918-1945, Warszawa 1998; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.