Jerzy Himmelblau

Urodził się 5 marca 1895 r. w Krakowie. Syn Fabiana, księgarza, i Salomei z Korngoldów.
Ukończył Gimnazjum św. Jacka w Krakowie (1914 r.).
W czasie I wojny światowej od sierpnia lub września 1914 r. w Legionach Polskich. Początkowo był kurierem w dyspozycji NKN. Od 10 kwietnia 1915 r. w kadrze artylerii w Kamieńsku i Piotrkowie, a od listopada w 1 part LP na froncie wołyńskim.
Po kryzysie przysięgowym z lipca 1917 r. zachorował na czerwonkę i został odesłany do szpitala pod Jarosławiem
Od 1917 do 1918 r. studiował na Wydz. Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Po przejściu II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Witkowicach.
Zwolniony, został wcielony do armii austro-węgierskiej. W składzie 46 pac walczył na froncie włoskim. Potem skierowany do szkoły oficerów rezerwy w Ołomuńcu.
Od listopada 1918 r. w WP. Był p.o. oficera prowiantowego 5 pac. 1 grudnia 1919 r. mianowany ppor. art. Od 4 czerwca 1920 r. instruktor i oficer baterii 1 pap leg. Brał udział w walkach z bolszewikami. 25 września awansował na por. art. 18 listopada został oficerem prowiantowym dyonu artylerii zenitowej. 29 września 1921 r. przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. art. z 1 czerwca 1919 r.
W 1921 r. podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim, których nie ukończył. Pracował jako urzędnik państwowy w Warszawie. W końcu lat 30. kierownik szkoły na Nowolipiu.
Członek Zw. Legionistów Polskich.
Podczas II wojny światowej przebywał w getcie warszawskim, skąd zbiegł.
Zmarł po 1945 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Żonaty, miał co najmniej troje dzieci, z których żona, młodszy syn i córka zginęli podczas likwidacji getta.