Bojownikom niepodległości

Jerzy Hryniewski

(1874-1940)

Jerzy Hryniewski

Urodził się 23 kwietnia 1874 r. w majątku Jakubionki pow. Dzisna. Syn Aleksandra i Nadziei z Szylderów.

Absolwent gimnazjum w Rydze oraz Wydz. Przyrodniczego uniwersytetu w Moskwie. Za nieprawomyślne zachowanie w 1899 r. zesłany administracyjnie do Permu.

W latach 1903-1914 był m.in. wicedyrektorem w syndykacie metalurgicznym „Prodameta” w Moskwie.

W czasie I wojny światowej zmobilizowany do armii rosyjskiej, w latach 1914-1917 służył w sztabie Okręgu Moskiewskiego.

Działacz polskich organizacji w Moskwie. Od 1 listopada 1917 należał do Polskiej Organizacji Wojskowej ps. „Wujaszek”. W 1919 r. współorganizator polskiej placówki wywiadowczej w tym mieście. Był zastępcą jej szefa. 23 lipca 1920 r. aresztowany przez bolszewików, w ramach powojennej wymiany jeńców w lipcu 1921 r. powrócił do kraju.

Był starostą powiatowym w Nowogródku (1927-1932), a potem w Tucholi. 30 listopada 1937 r. przeszedł w stan spoczynku. Powrócił wówczas na Wileńszczyznę.

Działacz Związku Strzeleckiego (1922-1927 prezes Okręgu Warszawskiego i członek Zarządu Głównego), Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny (prezes na powiat tucholski) i Związku Legionistów Polskich. Należał do Związku Peowiaków.

Zmarł 8 maja 1940 r. w Wilnie.

Odznaczony Krzyżem Walecznych, złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości.

Żonaty (od 1903 r.) z Teklą Niedźwiecką (zob.).

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 27/1934
Źródła

A. Holiczenko, Żołnierze tajnego frontu. Lista imienna KN3 POW-Wschód, 1914-1921, Olsztyn 2012; „Monitor Polski” 1934, nr 27; W. Rawski, Działalność Polskiej Organizacji Wojskowej w Moskwie 1919-1920, „Przegląd Historyczno-Wojskowy” 2013, nr 3, 2014, nr 3.