Bojownikom niepodległości

Jerzy Jeleniewicz

(1902–po 1939)

Urodził się 25 sierpnia 1902 r. w Sokółce. Syn Michała i Marii z Korwin-Malewskich.

W czasie I wojny światowej w stopniu szer. służył w oddziale murmańskim. Brał udział w walkach z bolszewikami W składzie oddziału w 1919 r. powrócił do Polski.

Ukończył szkołę podchorążych i 1 maja 1922 r. został mianowany ppor. piech. Przydzielony do 23 pp, 1 maja 1924 r. awansował na por. piech.. Co najmniej od 1928 do 1935 r. służył w 66 pp. 1 stycznia 1933 r. awansował na kpt. piech. Wiosną 1939 r. był dowódcą 5 komp. 84 pp.

Podczas kampanii 1939 r. dowodził 2 komp. 84 pp. Walczył w składzie Armii „Łódź”. Ranny 9 września w Przyłęku.

Dalsze jego losy są nieznane.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Żonaty z Jadwigą N., miał syna Bogusława.

Źródła

L. Głowacki, Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, Warszawa 1985;  „Monitor Polski” nr 217/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; Żołnierz Polski na Murmanie. Jednodniówka wydana z okazji pierwszego zjazdu murmańczyków, Warszawa 1929.