Urodził się 1 września 1899 r. we Lwowie. Syn Celestyna i Klementyny z Łodzia-Moszyńskich.
Od 1918 r. w WP. Brał udział w walkach z bolszewikami w szeregach 1 pp leg i 40 pp. Po wojnie przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako ppor. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r., z dniem 2 stycznia 1932 r. awansował na por. rez. piech.
Ukończył studia prawnicze, uzyskując doktorat.
Pracował zawodowo jako radca Prokuratorii Generalnej we Lwowie.
W 1939 r. zmobilizowany do WP, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.
Odznaczony Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na kpt.
Żonaty ze Stefanią N.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; „Monitor Polski” nr 258/1933; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.