Urodził się 5 października 1886 r. w Nadrożu pow. Rypin. Syn Alojzego i Aleksandry z Cholewińskich. Brat Wiktora (zob.).
Uczył się w gimnazjum w Łowiczu, z którego za udział w strajku szkolnym został wydalony. W 1909 r. ukończył instytut techniczny w Mittweide w Saksonii, uzyskując dyplom inżyniera. Na terenie Saksonii uczestniczył w działalności kulturalno-oświatowej m.in. był prezesem organizacji młodzieży postępowej „Urania”.
Od 1905 r. należał do PPS, a po rozłamie w partii (listopad 1906 r.) – do PPS-Frakcji Rewolucyjnej.
Po uzyskaniu dyplomu pracował w fabryce „Siemensa” w Warszawie (do 1915 r.).
Członek Stow. Techników (od 1909 r.).
W czasie I wojny światowej ewakuowany w głąb Rosji, w latach 1915-1919 sprawował funkcję dyrektora technicznego kopalń w Zagłębiu Donieckim.
W 1920 r. zgłosił się ochotniczo do WP. Uczestniczył w walkach z bolszewikami na linii Białystok-Warszawa, został ranny pod wsią Srebrną. Aż do przeniesienia do rezerwy był kierownikiem technicznym wojskowych warsztatów łączności.
Następnie prowadził własne przedsiębiorstwo. W latach 1927-1935 zajmował stanowisko kierownika fabryki żychlińskiej firmy „Brown & Boveri”. Następnie członek zarządu i dyrektor zakładu „Elektro” S.A. w Łaziskach Górnych oraz członek rady fabryki „Gasaccumulator” S.A. w Ligocie.
Założyciel i członek Stow. Elektryków Polskich.
Mieszkał w Piotrowicach Śląskich.
Zmarł po 1939 r.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Żonaty (od 4 VII 1909) z Janiną Mijakowską.
S. Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938; „Monitor Polski” nr 235/1933.