Urodził się 15 kwietnia 1899 r. w Warszawie. Syn Stanisława i Zofii z Pieńkowskich.
Uczył się w gimnazjum Wojciecha Górskiego w rodzinnym mieście. Należał do skautingu.
W czasie I wojny światowej w POW ps. „Olcza”.
Od 1919 r. w Wojsku Polskim. Służył w nim do 1921 r., po czym został przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako ppor. rez. tab. z 1 czerwca 1919 r., 1 stycznia 1937 r. awansował na por. rez. tab.
Ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu Warszawskiego.
Mieszkał w Warszawie. Pracował zawodowo jako adwokat.
W 1939 r. zmobilizowany do Wojska Polskiego, po 17 września przeszedł na Litwę, gdzie został internowany. Po aneksji Litwy przez ZSSR przewieziony do obozu w Kozielsku. Uwolniony w następstwie umowy Sikorski-Majski (30 lipca 1941 r.), wstąpił do Armii Polskiej w ZSSR. Z nią przeszedł do Iranu. Później pełnił służbę w audytoriacie 3 DSK w 2 Korpusie Polskim. Uczestnik kampanii włoskiej 1944–1945. Awansował do stopnia mjr. rez.
Zmarł w 1985 r. we Florencji.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
„Monitor Polski” nr 64/1937; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; R. Rybka, K. Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939, Kraków 2003.