Urodził się 31 maja 1887 r. w Jarosławiu.
Po wybuchu I wojny światowej został powołany do armii austro-węgierskiej w stopniu chor. Walczył na froncie rosyjskim, gdzie dostał się do niewoli. Przebywał w obozie jenieckim na Syberii. 2 listopada 1918 r. zgłosił się do organizowanej w Nowonikołajewsku (obecnie Nowosybirsk) 5 Dywizji Strzelców Polskich zwaną powszechnie Dywizją Syberyjską, którą dowodził płk Kazimierz Rumsza. Początkowo służył w baonie szturmowym w stopniu szeregowego, następnie jako chorąży został przydzielony do szkoły oficerskiej. W jej składzie wziął udział w walkach z bolszewikami. Podczas odwrotu należał do załogi pociągu pancernego, osłaniającej Dywizję. Po kapitulacji oddziałów na stacji Klukwiennaja (10 stycznia 1920) dostał się do niewoli, z której zbiegł. W końcu roku 1920 powrócił do kraju. Przeniesiony do rezerwy, został zweryfikowany jako ppor. rez. piech. ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r.
W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918) pracował jako inżynier w koncernie naftowym „Małopolska”. Mieszkał we Lwowie. Należał do Związku Sybiraków.
Zmarł po 1939 r.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863–1938. Słownik biograficzny t. 1, Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Kraków 2011; „Monitor Polski” 1937, nr 64; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; Żydzi bojownicy o niepodległość Polski, Lwów 1939.