Bojownikom niepodległości

Józef Adamczyk

1895–1940

Urodził się 12 czerwca 1895 r. w Łuczynowie pow. Kozienice. Syn Kazimierza i Elżbiety z Kultysów.

W czasie I wojny światowej służył w szeregach I Korpusu Polskiego w Rosji (1917–1918).

W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918) służył w Policji Państwowej. Przez wiele lat był funkcjonariuszem na terenie województwa poleskiego, między innymi w Łunińcu, Kobryniu i w komendzie powiatowej w Prużanie. Awansowany na starszego posterunkowego, od roku 1938 sprawował funkcję komendanta posterunku w Maleczu pow. Prużana.

Brał udział w kampanii wrześniowej 1939 r.; po agresji Związku Sowieckiego z 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie. Wywieziony na podstawie listy nr 033/2 z 16 kwietnia 1940 r., został zamordowany w Twerze.

Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.

Odznaczony Medalem Niepodległości, pośmiertnie awansowany do stopnia aspiranta (2007).

Źródła

W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863–1938 Słownik biograficzny t. 1, Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Kraków 2011; Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. 1, Warszawa 2006; „Monitor Polski” 1934, nr 27.