Urodził się 11 lutego 1892 r. w Demni Wyżnej lub w Podhajcach. Syn Edwarda i Eufemii z Hołubów. Ukończył szkołę powszechną. Należał do Związku Strzeleckiego.
Po wybuchu I wojny światowej od sierpnia 1914 r. służył w Legionach Polskich. Był żołnierzem 13 komp. 3 pp II Brygady LP. Ranny 24 października 1914 r. pod Pasieczną. Po rekonwalescencji powrócił do pułku. W nocy 23/24 stycznia 1915 r. powtórnie ranny w bitwie pod Rafajłową. Przebywał w szpitalu w Kolozsvár. Po wyleczeniu się z ran zapewne powrócił do pułku. Po przejściu II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) dostał się do niewoli austriackiej; internowany w Huszt na Węgrzech.
W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918) od roku 1923 służył w Policji Państwowej. W roku 1933 posiadał stopień st. posterunkowego. Był funkcjonariuszem na posterunku w Koniowej pow. Skole, w roku 1939 na komisariacie w Stryju.
Podczas kampanii wrześniowej 1939 r. dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie. Wywieziony na podstawie listy nr 019/2 z 7 kwietnia 1940, został zamordowany w Twerze.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, pośmiertnie został awansowany na aspiranta (2007) (jako Altcheim!).
J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914–1918 t. 1, Kraków – Warszawa – Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863–1938 Słownik biograficzny t. 1, Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Kraków 2011; M. Gałęzowski, Na wzór Berka Joselewicza. Żołnierze i oficerowie pochodzenia żydowskiego w Legionach Polskich, Warszawa 2010; Lista chorych, rannych, zabitych i zaginionych legionistów do kwietnia 1915 roku, Oświęcim 1915; Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. I, Warszawa 2006; „Monitor Polski” nr 63/1933.