Urodził się 28 listopada 1890 r. w Sieniawie pow. Rzeszów. Syn Bronisława i Weroniki z Michalskich. Brat Jana (zob.) i Szczepana (zob.).
Był nauczycielem ludowym.
Członek Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Jarosławiu.
W czasie I wojny światowej w sierpniu 1914 r. w oddziale „Sokoła” wyruszył do Krakowa, gdzie wstąpił do Legionów Polskich. Służył w 15 komp. 2 pp LP. Ranny 13 maja 1915 r. pod Nowymi Mamajowcami. Potem w stopniu plut. w 8 komp. 2 pp LP. Następnie w 4 pp LP. Uzyskał stopień sierż.
Po 1918 r. w WP. Po wojnie z bolszewikami przeniesiony do rezerwy. Z dniem 1 lipca 1925 r. mianowany ppor. rez. piech.
Pracował jako kierownik Szkoły Powszechnej w Gniewczynie Łańcuckiej pow. Przeworsk.
W 1939 r. zmobilizowany do WP, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, dwukrotnie Krzyżem Walecznych i srebrnym (?) Krzyżem Zasługi, pośmiertnie awansował na kpt. (!)
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojskowego, Warszawa 2003; Lista strat Legionu Polskiego. Od 1 maja do 1 lipca 1915, Piotrków 1915; „Monitor Polski” 1932, nr 217; Rocznik oficerski rezerw 1934.