Urodził się 15 stycznia 1897 r. w Wyszynie koło Konina. Syn Jana, nauczyciela, i Anieli z Sielskich. Brat Stanisława Henryka (zob.) i Wacława Alfonsa (zob.).
Od 1912 r. uczył się w szkole zawodowej w Olkuszu.
W czasie I wojny światowej od 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 5 pp LP. Później w POW.
Od 1918 r. w WP. Służył w żandarmerii, uzyskał stopień sierż. Ciężko ranny (stracił oko) w walkach z bolszewikami w okolicach Lwowa.
Po wojnie ukończył szkołę w Olkuszu.
Pracował jako urzędnik w DOK nr III w Grodnie. Sprawował tam też funkcję radnego miasta.
Po kampanii 1939 r. mieszkał w Grodnie. Wraz z żoną prowadził zakład fotograficzny. Aresztowany 15 czerwca 1944 r. wraz z rodziną przez Niemców, 2 lipca został osadzony w obozie koncentracyjnym w Gross Rosen (nr więźnia 127 458). Od 15 lutego 1945 r. więziony w obozie koncentracyjnym w Mauthausen. Uwolniony 5 maja przez oddziały amerykańskie.
Wyczerpany, wkrótce zmarł w Mauthausen.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Żonaty z Zofią Talmą, miał z nią synów Tadeusza (1925-1957) oraz Janusza (18 III 1928-5 VIII 1988), architekta.
J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 2, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; „Monitor Polski” nr 64/1932; www.bachminscy.republika.pl.