Urodził się 2 grudnia 1896 r. w Siemianach (?) pow. bielski. Syn Józefa i Marii z Tarasiewiczów.
Działacz niepodległościowy ps. „Zych”.
W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918) służył w Wojsku Polskim. Zweryfikowany jako por. sam. z 1 czerwca 1919, był kierownikiem referatu w Dep. VI Wojsk Technicznych MSWojsk (1923). Mianowany 15 sierpnia 1924 r. kpt. sam., w 1925 r. służył w 1 dyonie samochodowym, a w 1928 r. w Biurze Ogólno–Organizacyjnym MSWojsk. W 1932 r. pełnił służbę w Dep. Zaopatrzenia Inżynierii MSWojsk. Awansowany 1 stycznia 1933 r. na mjr. sam., w latach 1936–1939 był II zastępcą dowódcy 1 baonu pancernego.
Podczas kampanii 1939 r. szef służby samochodowej Armii „Poznań”. Uczestniczył w bitwie nad Bzurą i obronie Warszawy. Po kapitulacji załogi stolicy (28 września) dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał m.in. w oflagu II C w Woldenbergu. Uwolniony w 1945 r.
Zmarł 31 grudnia 1971 r. w Warszawie.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863–1938 Słownik biograficzny t. 2, t. I: Uzupełnienia, Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Kraków 2011, 2014; L. Głowacki, Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, Warszawa 1985;”Monitor Polski” nr 92/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; informacje Tadeusza Łaszczewskiego.