Urodził się 12 lutego 1877 r. we wsi Kunów pow. Opatów. Syn Benedykta i Zofii z Pełkiewiczów. Brat Marcelego (zob.) i Teofila (zob.).
Po 1900 r. pracował jako metalowiec w Starachowickich Zakładach Górniczo-Hutniczych.
Od 1903 r. członek PPS, a od 1905 r. jej OB. Był członkiem lokalnego kierownictwa bojówki, uczestniczył w akcjach ekspropriacyjnych na terenie guberni radomskiej i kieleckiej. Współdziałał w wysadzeniu mostu kolejowego w Wierzbniku (październik 1905). Aresztowany w grudniu 1906 r. i osadzony w X pawilonie cytadeli warszawskiej. Wyrokiem Wojskowego Sądu Okręgowego z 7 października 1907 r. skazany na karę śmierci.
Stracony 20 października 1907 r. na stokach cytadeli.
Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości z mieczami.
W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 3, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; „Monitor Polski” nr 177/1938; A. Pacholczykowa, w: Słownik Biograficzny Polskiego Ruchu Robotniczego t. 1, Warszawa 1985; Red., Polski Słownik Biograficzny t. I z 1935.