Urodził się 23 września 1902 r. w Zimnej Wodzie koło Lwowa. Syn Piotra i Anny z Niżałowskich.
Od 1918 r. w WP. Brał udział w walkach z Ukraińcami i bolszewikami w szeregach 38 i 40 pp. Po wojnie przeniesiony do rezerwy. Mianowany z dniem 1 lipca 1925 r. ppor. rez. piech., 19 marca 1939 r. awansował na por. rez. piech.
Ukończył seminarium nauczycielskie.
Pracował zawodowo jako nauczyciel. Był m.in. kierownikiem szkoły powszechnej w Piaskach.
W 1939 r. zmobilizowany do WP, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.
Odznaczony Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na kpt.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 3, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; „Monitor Polski” nr 255/1933; Rocznik oficerski rezerw 1934; R. Rybka, K. Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939, Kraków 2003.