Bojownikom niepodległości

Józef Bednarski

(1898–po 1932)

Urodził się 20 września (22 sierpnia) 1898 r. w Polskiej Ostrawie. Syn Jakuba i Julii.

Uczeń seminarium nauczycielskiego.

Od 5 grudnia 1913 r. należał do Polowych Drużyn „Sokoła” w Gruszowie.

W czasie I wojny światowej od 8 sierpnia 1914 r. w oddziałach strzeleckich i Legionach Polskich. Służył w 7 komp. 2 pp LP. W maju 1915 r. przydzielony do 5 komp. 4 pp LP. W jej składzie 15 lipca wyruszył na front. Ranny 5 sierpnia podczas walk na Lubelszczyźnie. Po wyleczeniu się z ran od grudnia w 3 pp LP. Podczas walk na Wołyniu 17 czerwca 1916 r. został ranny pod folwarkiem Tuman. Wiosną 1917 r. pełnił służbę w Komisariacie Werbunkowym w Rawie. Następnie przydzielony na kurs wyszkolenia nr 4.

Po kryzysie przysięgowym od września 1917 r. w 9 komp. 2 pp LP. Posiadał stopień st. szer. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Huszt. Później uwolniony.

Po 1918 r. w WP. W lipcu 1919 r. w stopniu kpr. pełnił służbę w komendzie placu w Cieszynie.

W niepodległej Polsce podoficer zawodowy WP. W 1932 r. w stopniu st. sierż. służył w Baonie Podchorążych Rezerwy Piechoty nr 5a w Cieszynie.

Członek Zw. Legionistów Polskich.

Dalsze jego losy są nieznane.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych i brązowym Krzyżem Zasługi.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; „Monitor Polski” nr 260/1931; V Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916; VII Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.