Urodził się 12 marca 1894 r. w Hucie Paprockiej (obecnie część Tychów). Syn Stanisława i Marii z Biolików.
W czasie I wojny światowej w armii niemieckiej.
Członek POW.
W okresie od 1 grudnia 1919 do 1 lutego 1922 r. pełnił służbę w policji w Poznaniu.
Uczestnik powstań śląskich.
Od 24 września 1920 do 23 czerwca 1922 r. w Policji Górnego Śląska. Po jego przyłączeniu do Polski funkcjonariusz Policji Województwa Śląskiego. W latach 1922-1927 pełnił służbę na posterunkach w Niedobczycach, Knurowie i Czerwionce. Od 2 sierpnia 1927 r. funkcjonariusz w komisariacie w Rudzie (pow. Świętochłowice). Po 1932 r. awansował na st. posterunkowego.
Podczas kampanii 1939 r. ewakuowany w kierunku wschodnim, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie.
Wywieziony na podstawie listy nr 045/2 z 22 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze.
Odznaczony Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na aspiranta.
Jego pamięci poświęcono tabliucę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. I, Warszawa 2005; „Monitor Polski” nr 167/1932.