Urodził się 31 października 1891 r. w Stajach pow. Rawa Ruska. Syn Michała i Franciszki z Ostrówków.
Ukończył gimnazjum we Lwowie.
W 1914 r. powołany do armii austro-węgierskiej, w jej składzie uczestniczył w I wojnie światowej.
Od 2 listopada 1918 r. w stopniu pchor. uczestniczył w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom na odcinku Dom Techników-Seminarium (odcinek I). 6 listopada ciężko chory, opuścił szeregi. Po wyleczeniu się przydzielony do 19 pp. W jego składzie brał udział w walkach z bolszewikami; był ranny. W 1920 r. otrzymał stopień ppor. piech.
Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r. i awansowany 1 lipca 1923 r. na kpt. piech., służył w 19 pp (1923, 1924), a od 1927 r. jako dowódca komp. w Korpusie Kadetów nr 1 we Lwowie. Wiosną 1939 r. stał na czele 1 komp.
Na tym stanowisku wziął udział w kampanii 1939 r. Po kapitulacji załogi Lwowa (22 września) dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.
Odznaczony Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na mjr.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; „Monitor Polski” nr 258/1933; Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.