Urodził się 2 lutego 1897 r. w Starachowicach. Syn Franciszka, robotnika kolejowego, i Joanny ze Świderków.
Członek skautingu, a potem POW.
Od 1918 r. w WP. Brał udział w obronie Lwowa.
W latach 1920-1921 uczył się w Szkole Podchorążych Saperów w Warszawie. Po jej ukończeniu, mianowany ppor. sap., do 1928 r. służył w 4 psap. Zweryfikowany jako por. sap. ze starszeństwem z 1 czerwca 1921 r. Następnie w Dep. Inżynierii MSWojsk (1928). W latach 1929-1932 wykładał w Szkole Podchorążych Inżynierii w Warszawie. Mianowany 1 stycznia 1931 r. kpt. sap., w 1932 r. służył w szefostwie saperów MSWojsk. Następnie odbył roczny staż pułkowy w Puławach i prowadził wykłady w Wojskowej Szkole Inżynierii. Potem powrócił do Dowództwa Saperów MSWojsk. 19 marca 1938 r. awansował na mjr. sap. Był kierownikiem referatu wyszkolenia w wydz. ogólnym.
Podczas kampanii 1939 r. początkowo służył w Dowództwie Saperów MSWojsk, a następnie został dowódcą dywizyjnego oddziału saperów. Około 25 września dostał się do niewoli sowieckiej w okolicach Brześcia nad Bugiem. Początkowo przebywał w obozie w Pawliszczew Borze, a od listopada w Kozielsku.
Wywieziony z obozu na podstawie listy z 1 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim.
Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na ppłk.
Żonaty, miał syna Jerzego.
Jego pamięci poświęcono tablicę pamiątkową w katedrze polowej WP w Warszawie.
Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000; H. M(alanowska), w: Pro memoria, „Wojskowy Przegląd Historyczny” nr 4/1989; „Monitor Polski” nr 179/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1939, Kraków 2006.