Urodził się 23 stycznia 1888 r. w Rozbitku pow. Międzychód. Syn Wojciecha i Teofili z Muchajerów.
Uczestnik powstania wielkopolskiego. W stopniu sierż. dowodził 1 komp. sierakowską (potem w składzie 61 pp). Z dniem 17 czerwca 1922 r. przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.
Od 5 grudnia 1922 r. w Policji Państwowej. Służył jako zastępca komendanta powiatowego w Działdowie (1924 r.) i kierownik II komisariatu w Toruniu (1928 r.). Awansowany 1 lipca 1929 r. na podkomisarza, objął stanowisko komendanta powiatowego w Wąbrzeźnie. Później sprawował analogiczną funkcję w Kamionce Strumiłowej. 24 czerwca 1938 r. przeniesiony do komendy powiatowej i miejskiej w Bydgoszczy. 15 grudnia został kierownikiem tamtejszego IV komisariatu.
Podczas kampanii 1939 r. ewakuowany w kierunku wschodnim, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie.
Wywieziony na podstawie listy nr 05/1 z 5 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na komisarza.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. I, Warszawa 2005; „Monitor Polski” nr 259/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.