Urodził się 4 czerwca 1894 r. w Sękowej pow. Jasło. Syn Piotra i Antoniny z Tomczaków.
Ukończył gimnazjum klasyczne w Jaśle (1914 r.).
Członek Zw. Strzeleckiego.
W czasie I wojny światowej od września 1914 r. w Legionach Polskich. Był słuchaczem szkoły podoficerskiej w Krakowie. W stopniu kpr. służył w 12 komp. 3 pp LP. Kontuzjowny podczas bitwy pod Mołotkowem (29 października). Od 14 listopada dowodził III plut. swojej komp., a od 13 grudnia – plut. telefonicznym pułku. Brał udział w kampaniikarpackiej, bukowińskiej i besarabskiej i wołyńskiej. W okresie od 17 listopada do 30 grudnia 1915 r. chory na żółtaczkę, leczył się w szpitalu w Chełmie. 22 kwietnia 1916 r. awansowany na sierż., 1 listopada 1916 r. mianowany chor. łączn. W okresie od 1 stycznia do 15 marca 1917 r. elew szkoły oficerskiej pułku, a od 25 marca do 15 maja uczestnik kursu oficerskiego w szkole telefonicznej i telegraficznej w Warszawie.
Po kryzysie przysięgowym w Polskim Korpusie Posiłkowym. Uczestniczył w przejściu II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918). Po dołączeniu brygady do II Korpusu Polskiego od 1 marca dowodził komp. techniczną 15 pstrz. 15 marca awansował na ppor. piech. Brał udział w bitwie z Niemcami pod Kaniowem (11 maja). Po kapitulacji korpusu (12 maja) dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w niej do 11 listopada w Białej Podlaskiej i Brześciu nad Bugiem.
15 listopada 1918 r. przyjęty do WP jako ppor. łączn. (ze starszeństwem z 1 marca). Od 13 grudnia 1918 do 1921 r. służył w Dowództwie Okręgu Linii Kolejowych w Warszawie. Był adiutantem, oficerem transportowym i potem zastępcą kierownika transportów wojskowych. Z dniem 1 grudnia 1919 r. awansował na por. piech. Przejściowo (28 maja-30 czerwca 1920) oficer transportowy oraz szef kolejnictwa polowego Armii Rezerwowej gen. Kazimierza Sosnkowskiego. We wrześniu 1920 r. awansował na kpt. sap. ( z dniem 1 kwietnia).
Od 8 listopada 1921 do 14 listopada 1922 r. pełnił służbę w jako referent transportów zagranicznych w wojskowej sekcji kolejowej przy Ministerstwie Kolei Żelaznych. Zweryfikowany jako kpt. piech. z 1 czerwca 1919. W okresie od 16 listopada 1922 do 28 września 1923 r. przebywał na kursie doszkolenia wojsk kolejowych w Obozie Szkolnym Wojsk Kolejowych w Jabłonnie. Przeniesiony do korpusu oficerów wojsk kolejowych, od 1 października 1923 r. dowodił komp. 2 psap kolejowych. Od 30 sierpnia do 3 grudnia 1924 r. przebywał na unifikacyjnym kursie doszkalającym w Doświadczalnym Centrum Wyszkolenia w Rembertowie. Od 22 grudnia referent wojskowy w Wojskowym Wydz. Kolejowym prxy DOKP w Warszawie. Z dniem 16 listopada 1926 r. powrócił do pułku i objął funkcję dowódcy 1 komp. Awansowany 1 stycznia 1927 r. na mjr. sap., 11 kwietnia został referentem w wydz. ogólnym Dep. Inżynierii MSWojsk, a od 2 listopada kierownikiem jego referatu personalnego. Od 24 kwietnia 1929 r. kierownik referatu personalnego Szefostwa Saperów MSWojsk. Od 23 grudnia zastępca dowódcy 2 baonu mostów kolejowych (od 16 maja 1931 r. p.o. jego dowódcy). Ukończył kurs narciarski 4 BSap w Zakopanem (1-14 lutego 1933). Z tego stanowiska 30 listopada przeszedł na funkcję zastępcy delegata Sztabu Głównego przy DOKP w Stanisławowie (do 18 grudnia 1934). Następnie od stycznia 1935 r. był zastępcą dowódcy (i p.o. dowódcy) 1 baonu mostów kolejowych, zaś od listopada 1938 do września 1939 r. – zastępcą szefa biura wojskowego w Ministerstwie Komunikacji.
Podczas kampanii 1939 r. po 17 września przeszedł do Rumunii, skąd przedostał się do Francji. W 1940 r. ewakuowany do Wlk. Brytanii,w 1941 r. był zastępcą dowódcy 1 dyonu pociągów pancernych. Następnie w 7 BKStrz. Od 1942 r. służył w Armii Polskiej na Wschodzie oraz w 2 Korpusie Polskim we Włoszech. Zajmował stanowisko szefa wydz. ruchu w kwatermistrzostwie korpusu. Od 1945 r. w Centrum Wyszkolenia Saperów. We wrześniu 1948 r. został zdemobilizowany.
Zamieszkał w Wlk. Brytanii. Był działaczem Skarbu Narodowego.
Zmarł 29 września 1960 r. w Brighton.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, czterokrotnie Krzyżem Walecznych oraz złotym Krzyżem Zasługi.
Żonaty z Marią Czesławą Kluge, a po jej śmierci (od I 1932) z Margeritą Januszewską, z którą miał córkę Marię Antoninę (ur. 1933) i syna (ur. 1935).
T. Böhm, Z dziejów naczelnych władz wojskowych II Rzeczypospolitej, Warszawa 1994; J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik biograficzny t. 1, Warszawa 2005; Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917; „Monitor Polski” nr 92/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; K. Stepan, Prawie jak słownik, „Mars” t. 20/2006; A.J. Szugajew, Saperzy w służbie Polsce. Księga Pamiątkowa, Londyn 1985; A. Wysocki, Major Józef Tadeusz Bochnia, „Rocznik Archiwalno-Historyczny Centralnego Archiwum Wojskowego”, nr 5/2012; P. Zarzycki, 2 Batalion Mostów Kolejowych, Pruszków 1994.