Bojownikom niepodległości

Józef Bochniewicz–Bochnia

(1895-po 1933)

Urodził się 5 października (września?) 1895 r. w Dębicy. Syn Michała i Emilii.
Pracował jako stolarz.
W czasie I wojny światowej od 11 marca 1915 r. w Legionach Polskich. Służył w 5 pp LP. Ranny 9 grudnia, leczył się w Pradze.
Po kryzysie przysięgowym od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Był żołnierzem 1 komp. uzupełniającej. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Talaborfalva.
Zwolniony, został wcielony do armii austro-węgierskiej. Służył w 45 i 109 pp, był ranny.
Po 1918 r. w WP. W styczniu 1919 r. pełnił służbę w Komendzie Dworca Kolejowego w Debicy.
W niepodległej Polsce pełnił zawodową służbę wojskową. Uzyskał stopień sierż. Przed 1933 r. przeniesiony w stan spoczynku.
Mieszkał w Dębicy.
Zmarł po 1933 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 292/1933
Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; „Monitor Polski” nr 292/1933.