Urodził się 24 kwietnia 1895 r. w Warszawie. Syn Kazimierza i Marii z Bobrowskich.
W latach 1919-1920 pracował w Teatrze Żołnierskim YMCA w Warszawie.
W niepodległej Polsce mieszkał w rodzinnym mieście. Był artystą operowym. Śpiewał partię Jontka (w „Halce”) w przedstawieniach organizowanych przez Stow. Polskiej Opery Ludowej, prezentowanych w Teatrze Domu Żołnierza (1932) i w Teatrze na Wyspie w Łazienkach (1936, 1939). W 1936 r. występował również w Berlinie.
Podczas II wojny światowej pozostawał w Warszawie. W czerwcu 1944 r. wystąpił na koncercie dobroczynnym w Instytucie Głuchoniemych i Ociemniałych.
Po wojnie m.in. w sierpniu 1956 r. brał udział w przedstawieniu „Moja siostra i ja” na scenie Teatru Żydowskiego.
Zmarł 24 lutego 1966 r. w Warszawie.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Żonaty z Zofią N.
„Monitor Polski” nr 177/1938; Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t. II, Warszawa 1994.