Urodził się 7 marca 1841 r. w Limanowej. Syn Kazimierza i Rozalii z Tomaszków. Pracował jako adiunkt leśny. Po wybuchu powstania 1863 r. wstąpił do oddziału gen. Mariana Langiewicza. Uczestniczył w bitwach m.in. pod Pieskową Skałą (4 marca) i Grochowiskami (18 marca). Następnie, wobec rozwiązania oddziału gen. Langiewicza przeszedł do oddziału płk. Marcina Borelowskiego. W jego składzie walczył na terenie Lubelszczyzny i Podlasia. Po jego rozbiciu pod Józefowem (24 kwietnia) przedostał się do Galicji. 20 maja w składzie nowego oddziału płk. Borelowskiego wkroczył na teren Królestwa Polskiego. Ranny w łopatkę, prawą pierś i szyję oraz prawą nogę w bitwie pod Różą (23 czerwca), dostał się do niewoli rosyjskiej. Skazany na osiedlenie w guberni tomskiej, 24 lipca 1864 r. dotarł do Tobolska, zaś 3 lipca 1865 r. do miejsca osiedlenia w Marińsku. W 1869 r. zwolniony dzięki amnestii, powrócił do Limanowej. Pracował zawodowo jako felczer. W niepodległej Polsce zweryfikowany jako ppor. weteran. Zmarł 18 stycznia 1931 r. w Limanowej i tam został pochowany. Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl. i Krzyżem Niepodległości z mieczami. Żonaty, miał córkę synów Kazimierza (1870-1937), Władysława (1877-1947) i córkę Józefę (1880-1956).
„Monitor Polski” nr 260/1930; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928; B. Szwedo, Powstańcy Styczniowi odznaczeni Orderem Wojennym Virtuti Militari, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Tarnobrzeg 2013.