Urodził się 19 marca 1899 r. w Łodzi. Syn Stefana i Petroneli z Bielawskich. Brat Stanisława (zob.).
W czasie I wojny światowej w POW ps. „Bogdan”.
Od 1923 r. w stopniu posterunkowego w policji. W 1928 r. awansował na st. posterunkowego, a w 1932 r. na przodownika. Co najmniej od 1938 r. do wojny funkcjonariusz w VII komisariacie w Łodzi.
Podczas kampanii 1939 r. ewakuowany w kierunku wschodnim, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie.
Wywieziony na podstawie listy nr 033/1 z 16 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze.
Odznaczony Medalem Niepodległości i brązowym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na aspiranta.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. 1, Warszawa 2005; „Monitor Polski” nr 93/1937.