Urodził się 17 lipca 1895 r. Syn Jakuba i Antoniny Jakubowiczów. W lipcu 1915 r. wstapił we Lwowie do Legionów Polskich. Przydzielony do 6 pp LP, służył w 1 komp. W jej składzie 12 września wyruszył na front. Uczestniczył w walkach na Wołyniu, podczas których w listopadzie został ranny. Po wyleczeniu się z ran w 1916 r. przydzielony do ambulatorium dentystycznego przy Komendzie Grupy LP w Kozienicach. Do 1917 r. pracował tam jako dentysta. Po przejściu II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) wyjechał do Warszawy, gdzie do listopada ukrywał się. W 1919 r. wstąpił do WP. Przydzielony do 26 pp, po zakończeniu wojny z bolszewikami został przeniesiony do rezerwy. Ukończył studia dentystyczne, uzyskując doktorat. W połowie lat 30. prowadził własny zakład dentystyczny we Lwowie. Działacz społeczny. Zmarł 6 grudnia 1977 r. Odznaczony Medalem Niepodległości. Żonaty, miał syna Andrzeja.
J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; Lwów i Małopolska Wschodnia w Legionach Polskich 1914-1917, Lwów 1935; „Monitor Polski” nr 217/1932.