Urodził się 3 marca 1894 r. w Kielcach. Syn Władysława.
W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich. Służył w 5 pp LP.
Po 1918 r. w WP. Służył w 19 pp. Po zakończeniu wojny z bolszewikami przeniesiony do rezerwy z tym jednak, iż został zatrzymany w służbie czynnej. Zweryfikowany jako por. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r., w pułku tym służył co najmniej do 1932 r. Przemianowany na oficera służby stałej (por. piech. z 1 lipca 1919 r.), 1 stycznia 1928 r. awansował na kpt. piech. Zapewne w 1934 r. przeniesiony w stan spoczynku.
Mieszkał we Lwowie.
W 1939 r. zmobilizowany do WP, był dowódcą 1 komp. Sokalskiego baonu Obrony Narodowej. Brał udział w obronie Lwowa. 19 września został kwatermistrzem improwizowanego Pułku piechoty – Góra Stracenia. Po kapitulacji załogi (22 września) zapewne ukrywał się. Aresztowany przez Sowietów.
Wywieziony na podstawie listy nr 055/3 z 5-9 maja 1940 r., wkrótce potem został zamordowany na terenie Ukrainy, zapewne w Kijowie.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Żonaty z Eugenią Schmidt, miał czworo dzieci m.in. syna Józefa. i Zygmunta oraz córkę Janinę zamężną Lewszuk.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Dokumenty obrony Lwowa 1939, Warszawa 1939; „Monitor Polski” nr 64/1937; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; Ukraiński ślad Katynia, Warszawa 1995.