Józef Boreyko

Urodził się 11 maja 1896 r. w Dźwińsku. Syn Józefa i Jadwigi z Kwintów.
Ukończył Morski Korpus w Petersburgu. Służył w armii rosyjskiej.
Po przybyciu do Polski wstąpił do WP. W stopniu por. mar. był dowódcą komp. garnizonowej w Pucku. W październiku 1920 r. zajmował stanowisko II oficera flagowego Dowództwa Wybrzeża Morskiego w Pucku, zaś od listopada I oficera. W 1921 r. kierownik wydz. w Szkole Marynarzy w Kazuniu.
Zweryfikowany jako por. mar. z 1 czerwca 1919. Służył w samodzielnym referacie planów Kierownictwa Marynarki Wojennej. Awansowany 1 lipca 1925 r. na kpt. mar., w 1928 r. dowodził okrętem ORP „Jaskółka”. W latach 1929-1932 służył w Szkole Podchorążych MW – był oficerem kursowym i dowódcą oddziału szkolnego. Następnie oficer Floty (zastępca dowódcy niszczyciela ORP „Wicher”, dowódca okrętu ORP „Bałtyk”), Od 1935 r. w Kierownictwie MW (kierownik referatu w wydz. budowy okrętów). 19 marca 1937 r. awansował na kmdr. ppor. 1 lipca 1939 r. został oficerem łącznikowym Floty przy Sztabie Głównym (od 1 września – sztabie Naczelnego Wodza).
Podczas kampanii 1939 r. po 17 września przeszedł do Rumunii, skąd przedostał się do Francji. W okresie od 19 grudnia 1939 do 27 kwietnia 1940 r. dowódca Kadry MW. Jednocześnie od 26 lutego był p.o. szefa Biura Historycznego w Kierownictwie MW. Od 12 kwietnia zajmował stanowisko zastępcy kierownika Biura Rejestracyjnego MW oraz kierownika referatu historycznego. Następnie w okresie od 11 września 1940 do 4 marca 1943 r. kierownik Biura Historycznego MW. Od 10 marca tego roku w ramach stażu pływał na pancerniku HM „Hove” oraz krążownikach HM „Belfast”, „Bervick” i „Londyn”. 13 września 1943 r. został komendantem Centrum Wyszkolenia Specjalistów Floty. Z dniem 3 maja 1944 r. awansował na kmdr. por. Funkcję tę zajmował do końca 1946 r.
Po demobilizacji wyjechał do Argentyny, gdzie zamieszkał na stałe.
Zmarł 27 lutego 1950 r. w Buenos Aires.
Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.