Urodził się 23 lutego 1889 r. w Tyniowicach pow. Jarosław. Syn Franciszka, rolnika, i Katarzyny z Kaczmarzów.
Ukończył cztery klasy szkoły powszechnej, po czym pracował w gospodarstwie rodziców.
W latach 1910-1913 odbywał obowiązkową służbę wojskową w armii austro-węgierskiej. Służył w 34 pp Obrony Krajowej.
W czasie I wojny światowej w sierpniu 1914 r. zmobilizowany do 34 pp Obrony Krajowej. Walczył na froncie rosyjskim i we wrześniu dostał się do niewoli. Przebywał w niej w Bińsku na Syberii.
Uwolniony, w listopadzie 1918 r. wstąpił do 2 psp 5 Dywizji Syberyjskiej. Uczestniczył w walkach z bolszewikami; ranny pod Kamieniem (1919 r.). Po kapitulacji dywizji na stacji Klukwennaja (10 stycznia 1920) dostał się do niewoli bolszewickiej. 5 sierpnia 1922 r. powrócił do kraju.
W niepodległej Polsce od 1 listopada 1923 r. w Policji Państwowej. W stopniu posterunkowego pełnił służbę na terenie województwa lwowskiego. Na początku lat 30. skierowany na komisariat w Samborze. 1 kwietnia 1934 r. awansował na st. posterunkowego. Z dniem 30 czerwca 1939 r. przeniesiony w stan spoczynku.
We wrześniu 1939 r. aresztowany przez Sowietów w Samborze, po czym osadzony w więzieniu w Drohobyczu.
Wywieziony na podstawie listy nr 056/1 z 5-9 maja 1940 r., wkrótce potem został zamordowany na terenie Ukrainy, zapewne w Kijowie.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
„Monitor Polski” nr 293/1932; Polski Cmentarz Wojenny Kijów-Bykownia. Księga cmentarna t. I, Warszawa 2015; Ukraiński ślad Katynia, Warszawa 1995.