Bojownikom niepodległości

Józef Boumiłło

(1891–1941?)

Urodził się 23 marca 1891 r. w Karszuniszkach pow. Troki. Syn Jana i Katarzyny z Krywków.
Ukończył szkołę powszechną w Jewiu (Vievis), po czym uczył się w Petersburgu.
Od 1912 r. w armii rosyjskiej. Do 1915 r. ukończył szkołę podoficerską i chorążych. Jako młodszy oficer komp. służył w gwardyjskim pstrz, w 22 syberyjskim pstrz i 2 barakińskim pstrz.
Od sierpnia 1918 r. oficer 5 Dywizji Syberyjskiej. W szeregach 2 pstrz walczył z bolszewikami. Ranny pod Bajkazu. Po kapitulacji dywizji 10 stycznia 1920 r. na stacji Klukwiennaja dostał się do niewoli bolszewickiej. 23 grudnia 1921 r. powrócił do kraju.
Po odbyciu kwarantanny w Dęblinie przydzielony do 77 pp. Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919, był dowódcą plut., komp. i adiutantem baonu. Od 1932 r. sprawował funkcję płatnika i oficera gospodarczego pułku. 19 marca 1939 r. awansował na kpt. int.
Podczas kampanii 1939 r. oficer placu w Lidzie. Brał udział w walkach z Sowietami w Grodnie. Następnie powrócił do rejonu Lidy i podjął działalność konspiracyjną. Aresztowany przez Sowietów, w marcu 1940 r. został przewieziony do więzienia w Baranowiczach, a potem w Mińsku.
W końcu maja 1941 r. został wywieziony, po czym ślad po nim zaginął.
Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.
Żonaty, miał syna Eugeniusza (ur. 9 IV 1921-18 VII 2006), urzędnika.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 179/1931
Źródła

E. Boumiłło, Wrześniowe losy kpt. Boumiłły, „Wojskowy Przegląd Historyczny” nr 3-4/1995; „Monitor Polski” nr 179/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.