Urodził się 4 kwietnia 1892 r. w Radomiu. Syn Jana Nepomucena i Feliksy z Bukarewiczów.
Członek Organizacji Młodzieży Narodowej („Pet”). W latach 1909-1910 był zastępcą komendanta Oddziału Ćwiczebnego (tajnego skautingu) w Radomiu. Jako delegat z tego miasta wyjechał na zjazd „Petu” do Warszawy, jednak przed jego rozpoczęciem wraz z innymi został aresztowany przez władze rosyjskie w mieszkaniu przy ul. Sosnowej 13. Wkrótce zwolniony, jesienią tego roku zawiązał tajną Organizację Wojskową im. mjr. W. Łukasińskiego w rodzinnym mieście.
Po uzyskaniu matury wyjechał do Krakowa. Od 1911 r. studiował na Wydz. Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Tam należał do Polskich Drużyn Strzeleckich ps. „Edwin Rózga”.
W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich. Służył w V baonie 7 pp LP. Ranny 2 października 1915 r., do 16 października leczył się w szpitalu rezerwowym w Rzeszowie, a potem w szpitalu rezerwowym nr 1 w Wiedniu.
W niepodległej Polsce w Policji Państwowej. Posiadał stopień komisarza.
Zmarł przed 1932 r.
Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości.
H. Bagiński, U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908-1914, Warszawa 1935; J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; Corpus Studiosorum Univesitatis Iagellonicae 1850-1918 t. III, Kraków 1999; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 3, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; IV Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916; „Monitor Polski” nr 121/1932.