Urodził się 13 marca 1889 r. w Zabrzu. Syn Konstantego i Małgorzaty z Wolfów. Brat Henryka (zob.).
Członek POW Górnego Śląska. Działacz plebiscytowy. Uczestnik trzech powstań śląskich (1919, 1920, 1921). Podczas III powstania służył w pułku żorskim wojsk powstańczych.
W niepodległej Polsce mieszkał w Chwałowicach (obecnie część Rybnika). W latach 1921-1925 sędzia grodzki w Rybniku. Potem pracował jako oberżysta.
Członek Zw. Powstańców Śląskich. Od sierpnia 1939 r. dowódca baonu b. powstańców „Rybnik”.
Podczas II wojny światowej na jego czele brał udział w kampanii wrześniowej. Po zakończeniu walk wracał do domu. Aresztowany w Pszczynie przez Niemców. Więziony w Rybniku, po czym wywieziony do obozu koncentracyjnego w Oranienburgu.
Tam 2 lipca 1940 r. został zamordowany.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Żonaty (od 1920 r.) z Agnieszką Gawenda, miał z nią czworo dzieci m.in. syna Mariana.
„Monitor Polski” nr 93/1938; J. Mrożkiewicz, Zapomniany życiorys śląskiego powstańca Mikołaja Witczaka jr. „Wspomnienia” i „Przyczynki”, Jastrzębie Zdrój 2006.