Urodził się 11 lutego 1898 r. Syn Michała.
Przed wojną należał do Drużyny Bartoszowej w Żółtańcach.
W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich. Służył w 4 komp. 4 pp LP. W połowie kwietnia 1916 r. chory, leczył się w Domu Uzdrowieńców w Kamieńsku.
Po 1918 r. w WP. Po ukończeniu szkoły podchorążych z dniem 1 grudnia 1927 r. mianowany ppor. Awansowany 1 stycznia 1932 r. na por. adm., służył w DOK nr I w Warszawie (1928, 1932) oraz w Dep. Artylerii MSWojsk. W 1938 r. przeniesiony w stan spoczynku lub do rezerwy.
1 lipca 1938 r. w stopniu komisarza przyjęty do Policji Państwowej i mianowany komendantem powiatowym w Węgrowie.
Na tym stanowisku wziął udział w kampanii 1939 r. Ewakuowany w kierunku wschodnim, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie.
Wywieziony na podstawie listy nr 016/1 z 5-7 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości oraz srebrnym i brązowym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie awansował na nadkomisarza.
Żonaty ze Stanisława N., miał z nią córkę Marię oraz syna Mieczysława.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Drużyny Bartoszowe 1908-1914 (Lwów 1939); Lista strat Legionów Polskich cz. VI (Piotrków 1916); Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. I (Warszawa 2006); Rocznik oficerski 1928, 1932; Monitor Polski nr 111/1931.