Urodził się 13 sierpnia 1899 r. we Lwowie. Syn Teodora i Katarzyny ze Szturynów.
Uczył się w szkole wydziałowej, w 1913 r. ukończył siódmą klasę.
W czasie I wojny światowej od 18 lipca 1915 r. w Legionach Polskich. Służył w 12 komp. 6 pp LP i w jej składzie 12 września wyruszył na front. Następnie w okm nr 3 tego pułku. Brał udział w walkach na Wołyniu. 27 maja 1916 r. awansował na kpr.
Po kryzysie przysięgowym w Legionach wcielony do armii austro-węgierskiej. Od 26 września 1917 r. w 20 pp. Walczył na froncie włoskim, 30 grudnia 1917 r. został ciężko kontuzjowany. Uczestniczył też w działaniach na Ukrainie i w Serbii (do 1 listopada 1918 r.). Następnie przedostał się do Lwowa.
Od 21 listopada 1918 r. brał udział w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. W stopniu plut. jako szofer-mechanik należał do załogi Odcinka IV.
Po wyparciu przeciwnika z miasta 25 listopada wcielony do Wojska Polskiego. Służył w 2 komp. km 2 pstrz lwowskich (potem: 39 pp), uzyskując stopień sierż. Podczas walk z Ukraińcami ranny w pachwinę 16 maja 1919 r. pod Lwowem.
Eliaszów mimo iż jest Rusin zgłasza się na ochotnika w pierwszych dniach do obrony Lwowa, bierze udział w licznych bitwach każdorazowo odznaczając się niezwykłą odwagą i bohaterstwem. Jako komendant kar. maszynowego wytrzymuje zawsze atak nieprzyjacielska – z najzimniejszą krwią kieruje do ostatniej chwili ogniem siejąc popłoch wśród wrogów. Dnia 12/12 918 w ataku na Sygniówkę zdobywa własnoręcznie 2 KM. Szczególnie się odznaczył pod Żydatyczami, gdzie sam ranny w nogę zabiera ze sobą KM w bezpieczne miejsce omal nie dostając się przez to do niewoli.(…) [z wniosku por. Antoniego Rzepeckiego na order Virtuti Militari].
Później uczestniczył w walkach z bolszewikami. Po wojnie od 1922 r. w rezerwie.
W niepodległej Polsce mieszkał we Lwowie. Pracował jako monter w fabryce, a od 1925 r. jako mechanik pokładowy w Polskich Liniach Lotniczych „Lot”.
Zmarł 28 września 1937 r. i został pochowany na Cmentarzu Obrońców Lwowa pole XXVIII.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych i brązowym Krzyżem Zasługi.
Rodziny nie założył.
CAW, I.482.20-1365; Historia 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego t. I: Tradycja, Warszawa 1939; „Monitor Polski” 1931, nr 260; Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939.