Urodził się 15 czerwca 1899 r. w Miękowiźnie pow. Garwolin. Syn Aleksandra i Władysławy z Taczanowskich. Po śmierci ojca w 1908 r. wraz z rodziną przeniósł się do Włodzimierza Wołyńskiego, gdzie uczęszczał do gimnazjum.
Po wybuchu I wojny światowej, od końca 1917 r. w POW ps. „Wit”.
7 czerwca 1919 r. wstąpił ochotniczo do WP. Służył w 5 szw. 1 pszwol, następnie był szefem kancelarii w oddz. Operacyjno-informacyjnym sztabu 1 DP Leg. Brał udział w wojnie z Rosją bolszewicką 1919–1920. 27 czerwca 1921 r. przeniesiony do rezerwy.
Uczył się na prywatnych kursach buchalteryjno-handlowych w Warszawie. W roku 1923 zamieszkał w Zamościu. Był m.in. dyrektorem fabryki wódek St. Kowerskiego, posiadał fabryczkę wód gazowo-owocowych. Później mieszkał w Hrubieszowie, gdzie był dyrektorem Banku Spółdzielczego Rolników.
Uczestnik kampanii wrześniowej 1939; zmobilizowany 9 września do WP, w nocy z 17 na 18 września dostał się do sowieckiej niewoli na terenie Wołynia. Po siedmiu tygodniach drogą wymiany jeńców został umieszczony w niemieckim stalagu w Oschatz na terenie Saksonii, z którego został uwolniony 16 kwietnia 1945 r. Do Zamościa powrócił 7 czerwca tego roku.
Podjął pracę w PKO, następnie w księgowości w prywatnej fabryce wódek Ostera, a po jej likwidacji w Zakładach Sieci Elektrycznej. Przeszedł na emeryturę.
Zmarł 6 września 1972 r. w Zamościu, gdzie został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Parafii Katedralnej sektor IV.
Odznaczony Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości.
Żonaty (od 1923) z Eleonorą Schmiden-Kowalską, miał czworo dzieci m.in. córki Elżbietę (2 VI 1924 – 3 I 1996), zamężną Świdzińską, nauczycielkę, i Teresę (ur. 1932), historyka sztuki i syna Wiktora (31 I 1926 – 5 IX 2014).
A. Kędziora, w: Zamościopedia, www.zamosciopedia.pl (dostęp 21 II 2017); „Monitor Polski” nr 64/1937; T. Fabijańska-Żurawska, Z rodzinnego albumu. Powrót ojca z niewoli, www.gazetagazeta.com (dostęp 21 II 2017).