Urodził się 25 lutego 1896 r. we Lwowie. Syn Leona i Tekli z d. Kondrak.
Pracował jako elektromechanik.
W czasie I wojny światowej od 19 lipca 1915 r. w Legionach Polskich. Służył w patrolu telefonicznym 1 komp. 6 pp LP, a potem komp. sztabowej tego pułku. Brał udział w kampanii wołyńskiej.
Po kryzysie przysięgowym w Polskim Korpusie Posiłkowym. Służył w 2 pp LP, a potem w kadrze korpusu. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków. W czasie transportu zbiegł, po czym przedostał się w rejon Lublina.
Tam jako „Władysław Rutkowski” został praktykantem w majątku Aleksandry Dzieduszyckiej.
Od 1 listopada 1918 r. w stopniu kpr. brał udział w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Służył w 1 szw. kawalerii lwowskiej „Wilki”. Po wyparciu przeciwnika z miasta uczestniczył w dalszej obronie Lwowa. Ranny pod Domażyrem i Kozicami (1919). Przeniesiony do żandarmerii (wydz. II), a potem do 14 puł.
Po wojnie podoficer zawodowy. Uzyskał stopień wachm. Następnie w 13 dak. W 1927 r. przeniesiony w stan spoczynku.
Mieszkał we Lwowie. Pracował jako szofer.
Zmarł po 1939 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Lwów i Małopolska Wschodnia w Legionach Polskich 1914–1917, Lwów 1935; „Monitor Polski” nr 217/1932; Obrona Lwowa 1–22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939.