Józef Feliks Jonscher

Urodził się 18 maja 1896 r. w Łodzi. Syn Władysława, notariusza, i Kamilli.

Ukończył gimnazjum w Warszawie, po czym studiował tam medycynę.

Po 1918 r. w Wojsku Polskim.

Mianowany 1 listopada 1921 r. por. plek., jako st. lekarz 69 pp w 1923 r. był odkomenderowany celem dokończenia studiów na Uniwersytet Warszawski. Dyplom lekarski uzyskał 10 listopada 1923 r. Specjalizował się w pediatrii. W 1924 r. lekarz 4 dak. Awansowany 1 stycznia 1928 r. na kpt. lek., był wówczas lekarzem 15 pap. Od 1931 r. lekarz 16 puł. 19 marca 1937 r. awansował na mjr. lek.

Prowadził także praktykę prywatną.

Podczas kampanii 1939 r. sprawował funkcję naczelnego lekarza Pomorskiej BK. Dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w obozie jenieckim w Łodzi, z którego z powodu stanu zdrowia został zwolniony. Zamieszkał w Podkowie Leśnej. Prowadził prywatną praktykę, a jednocześnie brał udział w działalności konspiracyjnej w szeregach AK. W kwietniu 1945 r. powrócił do Bydgoszczy.

Od 4 kwietniam 1946 do 1 czerwca 1947 r. służył jako lekarz pediatra w Wojewódzkim Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego w Bydgoszczy. Potem pracował w przychodni przy ul. Świętojańskiej i Cieszkowskiego. Wiceprezes Izby Lekarskiej Gdańsko-Pomorskiej.

Zmarł 10 grudnia 1975 r. w Bydgoszczy i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim pole 5.

Odznaczony złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości.

Żonaty z Haliną Felicją Konopacką, miał córkę Barbarę (1927–1986), malarkę.

Zasłużony Obywatel Miasta Bydgoszczy.