Józef Feliksiński

Urodził się 15 marca 1879 r. w Pabianicach. Syn Franciszka i Magdaleny z Byków.

Pracował jako tkacz w zakładach „Krusche i Ender” w Pabianicach.

Od 1898 r. należał do PPS ps. „Filozof”. W 1903 r. był współorganizatorem, a następnie skarbnikiem Komitetu Robotniczego PPS w rodzinnej miejscowości. W 1904 r. wszedł w skład egzekutywy Komitetu Robotniczego, a w 1906 r. do Łódzkiego Okręgowego Komitetu Robotniczego PPS. Uczestnik VIII Zjazdu partii we Lwowie (12–23 lutego 1906). W tym też roku wstąpił do OB PPS. Ukończył szkołę bojową w Krakowie i po powrocie do Pabianic sprawował funkcję instruktora i zbrojmistrza ps. „Seweryn”. Organizator akcji bojowych w Pabianicach; uczestniczył w zamachu na sekretarza policmajstra i naczelnika pow. łaskiego. Aresztowany 10 maja 1906 r., przez trzy tygodnie był więziony. Po rozłamie w partii (listopad 1906) należał do PPS-Frakcji Rewolucyjnej. W sierpniu 1907 r. wybrany do Zarządu Głównego Zw. Zawodowego Robotników i Robotnic Przemysłu Włóknistego, pełnił w nim funkcję skarbnika. Aresztowany 8 września, przez osiem miesięcy przebywał w więzieniach w Łodzi i Sieradzu, po czym został zesłany na trzy lata do guberni tomskiej. Tam zorganizował szkołę samokształceniową dla zesłańców politycznych.

Po powrocie z zesłania w 1910 r. podjął działalność partyjną w Pabianicach.

W niepodległej Polsce pracował jako portier w tamtejszym magistracie.

Do 1929 r. aktywnie uczestniczył w działalności PPS. Był jednym z organizatorów Stow. b. Więźniów Politycznych w tym mieście i m.in. sprawował funkcję jego przewodniczącego. W 1936 r. otrzymał emeryturę dla b. skazańców politycznych.

Od kwietnia 1945 r. ponownie w PPS w Pabianicach. Po jej wchłonięciu w grudniu 1948 r. przez PPR należał do PZPR. Był także członkiem zarządu Zw. Weteranów Walk Rewolucyjnych 1905–1918 w Pabianicach.

Pracował jako portier w fabryce.

Zmarł 9 lutego 1956 r. w Pabianicach.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości z mieczami.