Urodził się w 1848 r.
Ukończył Szkołę Dróg i Mostów w Paryżu.
Następnie uczestniczył w budowie linii kolejowych w Grecji, na terenie Ameryki Łacińskiej (m.in. w Portoryko) i na Ukrainie. W 1910 r. zamieszkał w Kielcach.
Od 1912 r. wspierał materialnie ruch niepodległościowy; był kwestarzem Polskiego Skarbu Wojskowego.
W czasie I wojny światowej, po wkroczeniu strzelców do Kielc, współpracował z tamtejszym komisarzem Rządu Narodowego i Polskiej Organizacji Narodowej. Na początku września ewakuowany do Katowic, wiosną 1915 r. powrócił do Kielc. W latach 1915–1916 członek Komitetu Doradczego prezydenta miasta, stanowiącego zastępczą radę miejską. W 1915 r. współzałożyciel Zjednoczonych Organizacji Niepodległościowych w Kielcach, prezes Narodowej Rady Okręgowej Ziemi Kieleckiej (26 października 1915–26 listopada 1916). Członek Rady Narodowej w Warszawie i przewodniczącym Pomocniczego Komitetu Wojskowego w Kielcach (1917).
Zmarł w 1921 r. w Warszawie.
Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Żonaty z Zofią Jaksa-Kwiatkowską (zob.), miał z nią syna Stanisława (13 VII 1896–1964) (zob.), Włodzimierza (16 IX 1898- 22 V 1974) (zob.) i córkę Wandę zamężną Pełczyńską (zob.).
„Monitor Polski” nr 300/1930; J.Z. Pająk, „Pokolenia przełomu”. Środowiska radykalnej inteligencji w Kielcach w latach I wojny światowej, www.ujk.edu.pl (dostęp 13 III 2017).