Bojownikom niepodległości

Józef Gabryel

(1900–po 1937)

Urodził się 13 marca 1900 r. w Żywcu. Syn Antoniego i Elżbiety.

W czasie I wojny światowej od 15 stycznia 1915 r. w Legionach Polskich. Początkowo w komendzie placu w Kętach, potem w 5 pp LP. Ranny nad Nidą, po rekonwalescencji przydzielony do 4 pp LP. Ranny podczas działań na Wołyniu, leczył się w Krakowie. Nastepnie w służbie werbunkowej w Kaliszu. Awansował na kpr.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Słuzył w kolumnie amunicyjnej 1 part LP. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Witkowicach.

Zwolniony, został wcielony do armii austro-węgierskiej i wysłany na front włoski.

Po 1918 r. w WP. W składzie 12 pp brał udział w wojnie z bolszewikami. Następnie w rezerwie.

W niepodległej Polsce pracował jako kuśnierz w Państwowej Wytwórni Prochu w Pionkach.

Zmarł po 1937 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Źródła

M. Cisek, M. Miodoński, W. Motyka, Wiara i wierność. Wkład Żywiecczyzny w czyn niepodległościowy 1914-1918, Milówka 2018; „Monitor Polski” nr 259/1937.