Urodził się 16 marca 1895 r. w Kochłowicach (obecnie część Rudy Śląskiej). Syn Andrzeja i Pauliny z Kotulów. Brat Wiktora Galiosza (zob.).
W czasie I wojny światowej w armii niemieckiej.
Od 16 września 1920 r. w POW Górnego Śląska.
Uczestnik III powstania śląskiego – służył w żandarmerii (3 maja-6 października 1921). Następnie (do 17 stycznia 1922 r.) w Żandarmerii Krajowej Księstwa Cieszyńskiego.
Od 18 czerwca 1922 r. funkcjonariusz Policji Województwa Śląskiego. Służył w I komisariacie w Królewskiej Hucie (do 31 sierpnia 1923 r.), w tamtejszej ekspozyturze dworcowej (do 30 września) i w II komisariacie (do 14 sierpnia 1925 r.). Do 21 października 1926 r. funkcjonariusz na posterunku w Chybiach pow. bialski. Powrócił do Królewskiej Huty (od 1934 r. – Chorzów) i do 22 września 1937 r. służył w I komisariacie, zaś do 28 kwietnia 1939 r. – w II komisariacie. Przeniesiony do komisariatu w Chorzowie-Batorym. Posiadał stopień st. posterunkowego.
W czasie kampanii 1939 r. ewakuowany w kierunku wschodnim, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie.
Wywieziony na podstawie listy nr 05/1 z 5 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze.
Odznaczony Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na aspiranta.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. 1, Warszawa 2006; „Monitor Polski” nr 167/1932.