Urodził się 11 stycznia 1897 r. w Odrowążu na Orawie. Syn Andrzeja i Agaty z Rubisiów.
Po 1918 r. w WP. Po wojnie z bolszewikami w stopniu plut. w rezerwie.
W niepodległej Polsce osadnik wojskowy. Mieszkał we wsi Sienkiewicze koło Horochowa. Pracował na roli.
Podczas II wojny światowej na terenach okupowanych przez ZSSR. Deportowany z rodziną 24 lutego 1940 r. do m. Wostocznyj w archangielskiej obłasti. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej (22 czerwca 1941) i podpisaniu umowy Sikorski-Majski 8 września 1941 r. został uwolniony.
Zmarł po 1941 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Żonaty z Marią Rafacz, miał z nią synów Franciszka (ur. 1919), Eugeniusza (ur. 1923) i Zbigniewa (ur. 1930) oraz córki Ludwikę (ur. 1921), Helenę (1925-13 VII 1941), Czesławę (1935-8 VI 1941) i Romanę (ur. 1939).
„Monitor Polski” nr 63/1933.