Józef Gawałek

Urodził się 27 października 1898 r. w Wąsowie pow. Nowy Tomyśl. Syn Antoniego, rolnika, i Magdaleny z Nawrotów.

Ukonczył szkołe powszechną, po czym kształcił się w zawodzie ślusarza.

W czasie I wojny światowej w 1916 r. powołany do armii niemieckiej. Jako żołnierz formacji artylerii ciężkiej brał udział w walkach na froncie zachodnim m.in. pod Verdun i Ypres oraz na froncie wschodzim, gdzie w 1918 r. został ranny. Leczył się w Poznaniu.

Uczestnik powstania wielkopolskiego. Od 27 grudnia 1918 r. jako kpr. służył w komp. grodziskiejWalczył o Poznań, Buk, Opalenicę, Nowy Tomyśl i Zbąszyń. 5 lub 6 stycznia 1919 r. dostał się do niewoli niemieckiej. Przewieziony do obozu w Havelbergu, skąd zbiegł. Od 14 maja służył w 2 baterii zapasowej 3 pap wlkp. Brał udział w walkach z bolszewikami na froncie litewsko-białoruskim. Chory na tyfus, levczył się w Warszawie. We wrześniu 1920 r. ukończył trzymiesięczny artyleryjski kurs instruktorski w Poznaniu. Uzyskał specjalność rusznikarza. Powrócił wówczas do jednostki liniowej. W maru 1921 r. przeniesiony do Okręgowego Zakładu Uzbrojenia w Poznaniu. W kwietniu przebywał na miesięcznym kursie gimnastycznym. 14 lipca bezterminowo urlopowany, po czym przeniesiony do rezerwy.

Od 1 lipca 1925 r. pracował jako murarz.

W niepodległej Polsce po śmierci żony zamieszkał w Luboni-Żabikowie.

Podczas II wojny światowej pracował przy utrzymaniu porządku na odcinku drogi Poznań-Kotowo-Trzebaw i przy budowie drogi między Komornikami i Jeziorami.

W końcu 1945 r. przeniósł się do Ośna Lubuskiego. 13 września 1954 r. ze względu na stan zdrowia powrócił do Lubonia. Od 22 września tego roku pracował w Poznańskim Przemysłowym Zjednoczeniu – Budowlane Przedsiębiorstwo Państwowe – Odcinek Budowlany nr 6. Na początku lat 60. przeszedł na rentę.

Członek ZBoWiD (od 18 września 1958 r.).

Zmarł 19 września 1986 r. w Luboniu i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Parafialnym.

Odznaczony Medalem Niepodległości, w PRL otrzymał order Odrodzenia Polski 5 kl.

Żonaty (od 16 IX 1919) z Agnieszką Klebus, miał z nią córkę Czesławę (ur. 1925) zamężną Mystkowską; po jej śmierci (od 8 XI 1925) ze Stanisławą Rost, z którą miał syna Mariana (ur. 1927), a od 26 XII 1945 z Ludwiką Dominiak-Jujka, z którą miał syna Jana (ur. 18 X 1947).