Bojownikom niepodległości

Józef Gdula

(1894-po 1937)

Urodził się 3 marca 1894 r. w Pawłosiowie koło Jarosławia. Syn Wojciecha i Franciszki z Piórów.

Członek Tow. Gimnastycznego „Sokół” w Jarosławiu.

W czasie I wojny światowej w oddziale „Sokoła” w sierpniu 1914 r. wstąpił do Legionów Polskich. Służył w I plut. 15 komp. 2 pp LP. W jej składzie 30 września odjechał na front w Karpaty. Ranny 28 października pod Bohorodczanami, w grudniu leczył się w szpitalu rezerwowym w Szatmar-Németi. Po rekonwalescencji 15 kwietnia 1915 r. przydzielony do3 komp. baonu uzupełniającego kpt. Szczęsnego Rucińskiego (potem kpt. Franciszka Sikorskiego), z którym 11 maja został wcielony do 4 pp LP (7 komp.).W jej składzie 15 lipca wyruszył na front. Brał udział w walkach na Lubelszczyźnie. Ranny 1 sierpnia pod Jastkowem, służył potem w taborach pułku. Uczestniczył w kampanii wołyńskiej.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Służył w kolumnie taborów przy Dowództwie Uzupełnień w Bolechowie. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Talaborfalva.

Zwolniony, został wcielony do armii austro-węgierskiej. Służył w 77 pp.

W okresie międzywojennym mieszkał we Francji. Pracował jako kowal.

Zmarł po 1937 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 64/1937
Źródła

Lista chorych, rannych, zabitych i zaginionych legionistów do kwietnia 1915 roku, Oświęcim 1915; T. Malinowski, M. Szumański, 2 Pułk Piechoty Legionów Polskich t. I: Karpaty,Warszawa 1939; „Monitor Polski” nr 64/1937.