Bojownikom niepodległości

Józef Gelb

(1900-po 1939)

gelb józefUrodził się 23 grudnia 1900 r. we Lwowie. Syn Franciszka i Marii z Bergielów.

Uczył się w gimnazjum w rodzinnym mieście, ukończył trzy klasy.

W czasie I wojny światowej od 15 lipca lub 8 sierpnia 1915 r. w Legionach Polskich. Był kolejno żołnierzem 12 komp. 2 pp LP, zakładu sanitarnego dywizji (szpitala polowego Komendy Legionów), a od 1917 r. okm nr 3 w 3 pp LP.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Podczas przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) dostał się do niewoli. Internowany przez Austriaków.

Od 1 listopada 1918 r. w WP. Uczestniczył w walkach o Lwów przeciwko Ukraińcom. W okresie od grudnia 1918 do grudnia 1920 r. służył w 2 komp. km 4 pp leg. Przeszedł cały szlak bojowy pułku.

W styczniu 1921 r. odkomenderowany na Górny Śląsk, brał udział w akcji plebiscytowej, a następnie uczestniczył w III powstaniu śląskim.

Po jego zakończeniu poświęcił się zawodowej służbie wojskowej, uzyskując stopień st. sierż. Był żołnierzem 23 pp. W 1929 r. przeniesiony do rezerwy.

W latach 30. był sekretarzem Zarządu Miejskiego w Przemyślanych.

Członek Zw. Legionistów Polskich, sprawował funkcję wiceprezesa oraz sekretarza oddziału w tym mieście.

Zmarł po 1939 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 217/1932
Źródła

M. Gałęzowski, Na wzór Berka Joselewicza. Żołnierze i oficerowie Legionów Polskich pochodzenia żydowskiego, Warszawa 2010; Lwów i Małopolska Wschodnia w Legionach Polskich 1914-1917, Lwów 1935; „Monitor Polski” nr 217/1932; Żydzi bojownicy o niepodległość Polski, Lwów 1939.