Bojownikom niepodległości

Józef Gilewicz

(1897-po 1945)

Urodził się 20 lutego 1897 r. w Starym Samborze. Syn Gabryela i Marii z Radowiczów. Brat Franciszka (zob.).

W czasie I wojny światowej od 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 2 i 3 komp. 3 pp LP, uzyskując stopień plut. Ranny w kwietniu 1916 r. w okolicach Wołczecka. Po rekonwalescencji przebywał w Komendzie Grupy LP w Kozienicach i 27 maja został wykazany w składzie 2 komp. marszowej wysłanej na front. wiosną 1917 r. należał do personelu werbunkowego w Komisariacie Werbunkowym Łowicz-Sochaczew. Później przebywał na kursie wyszkolenia nr 6.

Po 1918 r. w WP. Jako urzędnik wojskowy XI r. pracował w PKU w Ostrowi-Komorowie (1923). Przemianowany na oficvera służby stałej (por. adm.-kanc. z 1 grudnia 1922 r.), był szefem kancelarii 1 DP Leg (1924) i 8 DP (1928). W 1932 r. służył w Biurze Personalnym MSWojsk. Awansowany 19 marca 1937 r. na kpt. piech., wiosną 1939 r. był kierownikiem referatu w Biurze Administracji Armii MSWojsk.

Podczas wojny przebywał w niewoli niemieckiej m.in. w oflagu VI B w Dössel.

Zmarł po 1945 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, czterokrotnie Krzyżem Walecznych i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 92/1932
Źródła

„Monitor Polski” nr 92/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; VI Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.