Bojownikom niepodległości

Józef Gliński

(1895-po 1945)

Urodził się 1 marca 1895 r. w Łodzi. Syn Seweryna i Aleksandry z Mielczarków.

Od 1906 r. uczył się w progimnazjum J. Radwańskiego w Łodzi, a od 1910 r. w gimnazjum Wojciecha Górskiego w Warszawie, w którym w grudniu 1914 r. uzyskał maturę.

Od 1912 r. należał do Organizacji Młodzieży Postępowo-Niepodległościowej („Filarecja”) i skautingu, zaś od 1914 r. do Zw. Walki Czynnej.

Podczas I wojny światowej w POW. Od 29 stycznia 1916 r. w 1 puł LP. Uczestniczył w kampanii wołyńskiej. W następstwie kryzysu przysięgowego w lipcu 1917 r. internowany przez Niemców w obozie w Szczypiornie, a potem (do lipca 1918 r.) w Łomży.

Od listopada 1918 r. w WP. Początkowo w 1 pp leg, w 1920 r. w szw. zapasowym 2 psk. Po zakończeniu walk w listopadzie bezterminowo urlopowany, po czym. przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. kaw. z 1 czerwca 1919 r.

Od 1 sierpnia 1921 r. pracował w Ministerstwie Skarbu (do 1930 r.), ostatnio jako radca ministerialny. W 1925 r. ukończył Wydz. Prawa Uniwersytetu Warszawskiego.

W 1930 r. wybrany na posła do Sejmu RP z listy BBWR w okręgu wyborczym nr 1 (m.st. Warszawa). Był członkiem sądu klubu BBWR. Funkcję poselska sprawował do 1935 r.

Jednocześnie od 1931 r. był dyrektorem naczelnym Centralnej Kasy Spółdzielni Rolniczej w Warszawie.

Członek Państwowej Rady Spółdzielczej, wiceprezes rady Zw. Spółdzielni Rolniczych i Zarobkowo-Gospodarczych RP, wiceprezes Naukowego Instytutu Spółdzielczego, prezes komisji rewizyjnej C.T.O. i Kółek Rolniczych, członek komitetu organizacyjnego Banku Akceptacyjnego, zastępca członka rady Banku Polskiego, kilkakrotnie wiceprezes zarządu centralnego Stow. Urzędników Skarbowych. Prezes rady spółdzielni mieszkaniowo-budowlanej „Skarbowiec”, wieloletni członek zarządu Kasy Przezorności, członek rady Centralnej Kasy Zrzeszenia Pracowników, prezes rady Zw. Rewizyjnego Spółdzielni Mieszkaniowych.

Członek Zw. Legionistów Polskich. Od 1922 r. był członkiem zarządu okręgu, kilkakrotnie wiceprezesem oddziału warszawskiego, od 1926 r. członkiem Zarządu Głównego, a także prezesem (potem członkiem) Głównego Sądu Koleżeńskiego.

Po II wojnie światowej w październiku 1945 r. był dyrektorem Centralnej Kasy Spółdzielni Rolniczych w Łodzi.

Dalsze jego losy są nieznane.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, orderem Polonia Restituta 5 kl., Krzyżem Walecznych i złotym Krzyżem Zasługi.

Żonaty (od 1920 r.) z Józefą Sabiną Konopnicką.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 251/1931
Źródła

Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1995; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest? t. 2, Warszawa 1939; „Monitor Polski” nr 251/1931; Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919-1939. Słownik biograficzny t. II, Warszawa 2000; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.